Hüzün belirsiz bir boşluk açıyor içimde zaman zaman. İçini boşaltıyor her şeyin. Anlamsızlığa bürünüyor her taraf. Bu hüznün içine uzanabilecek, boşluğu bulabilecek eli bulamadım hala. Bu hüznün bir parçası olanı bulamadım. Nerdesin?

Hayali

     Laboratuvar ve derneği böyle bir yere kuralım.

 Canımız sıkıldığında bahçesine çıkar çay içeriz. Kediler de olur. Bahçesine çiçekler dikelim. Aydınlatma da yapalım. Çocuklar mutlu olsun.

 Bütün bunları Türkiye'de yapabileceğimizi pek sanmıyorum ama hayal kuruyorum işte :)